فهرست مطالب

عنوان                                                                                                                  صفحه

مقدمه……………………………………………………………………………………………………… ۱

تاریخچه و تعریف…………………………………………………………………………………….. ۲

اپیدمیولوژی…………………………………………………………………………………………….. ۳

بیولوژی………………………………………………………………………………………………….. ۴

پاتولوژی…………………………………………………………………………………………………. ۵

علائم بالینی……………………………………………………………………………………………… ۶

مقاطع آزمایشگاهی…………………………………………………………………………………… ۷

تشخیصهای افتراقی………………………………………………………………………………….. ۷

بررسی های تشخیصی……………………………………………………………………………… ۸

مرحله بندی…………………………………………………………………………………………….. ۹

درمان بیماری هوچکین…………………………………………………………………………….. ۱۰

عود بیماری…………………………………………………………………………………………….. ۱۳

عوارض درمان………………………………………………………………………………………… ۱۳

اهداف تحقیق……………………………………………………………………………………………. ۱۶

مقیاس سنجش تحقیق……………………………………………………………………………….. ۱۷

روش تحقیق و اجرا …………………………………………………………………………………. ۱۸

نمودار…………………………………………………………………………………………………….. ۱۹

مقالات…………………………………………………………………………………………………….. ۲۶

نتیجه و بحث……………………………………………………………………………………………. ۲۹

منابع………………………………………………………………………………………………………. ۳۱

خلاصه:

بیماری هوچکین یک نوع بدخیمی مربوط به سیستم لنفورتیکولر است که در گروه لنفوم جای دارد. در دوران کودکی بعد از لوسمی و تومورهای مغزی ، لنفوم ها مقام سوم را دارا هستند.

میزان شیوع لنفوم ها معادل ۱۳% کل بدخیمی ها می باشد، در افراد زیر ۱۵ سال ۴۳% از کل لنفوم ها را هوچکین تشکیل می‎دهد. این بیماری قبل از سن ۵ سالگی نادر است.

تحقیق حاضر پیرامون بررسی اطفال مبتلا به بیماری هوچکین طی ۱۰ سال گذشته (از سال ۱۳۷۳ تا ۱۳۸۲) در بیمارستان شهدای تجریش می‎باشد.

از نتایج قابل ذکر این تحقیق می‎توان به این مطالب اشاره کرد:

-         از میان ۵۳ کودک مبتلا به هوچکین بررسی شده در بخش اطفال بیمارستان شهدای تجریش

-         ۳۴ نفر مذکر و ۱۹ نفر مونث بودند که نسبت بروز در افراد مذکر به مونث بدست آمد.

-         علامت شایع در این بررسی لنفودنوپاتی بود (۴/۷۵%) ، به خصوص لنفودنوپاتی گردنی.

-         میانگین سن شروع بیماری ۵/۱۰-۵/۷ سالگی بود.

-    شایعترین فرم هوچکین در این بررسی Mixed cellularity بود و کمترین فرم هوچکین lymphocyte predominant بود.

-         در زمان تشخیص ۵/۵۸% در stage IV بودند و ۵/۲۴% در stage III بودند.

-    از ۵۳ بیمار ۴/۵۸% در فاز بهبودی کامل هستند و ۳۴% در آخرین مراجعه در فاز بهبودی بوده اند اما مراجعه بعدی نداشتند (در کل ۴/۹۲% در فاز بهبودی کاملند).

مقدمه:

بیماری هوچکین یک نوع بدخیمی مربوط به سیستم لنفورتیکولر است که در گروه لنفوم ها جای دارند. در دوران کودکی بعد از لوسمی و تومورهای مغزی، لنفومها (اعم از هوچکین و غیرهوچکین) مقام سوم را دارا می باشند. میزان شیوع لنفوها معادل ۱۳% کل بدخیمی ها می‎باشد و در افراد زیر ۱۵ سال ۴۳%  از کل لنفوم ها را بیماری هوچکین تشکیل می‎دهد.

میزان بروز این بیماری در نقاط مختلف جهان متفاوت است و آمار آن بین یک تا ۱۰ مورد در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر متغیر است.

با توجه به شیوع نسبی بیماری هوچکین در میان خردسالان و بزرگسالان و تحولاتی که طی سالهای اخیر در درمان این بیماری پیدا شده است، بر آن شدیم که کلیه اطفال مبتلا به بیماری هوچکین (زیر ۱۴ سال) را که از سال ۱۳۷۳ تا ۱۳۸۲ به بیمارستان شهداء تجریش مراجعه کرده اند را طی یک مطالعه گذشته نگر مورد بررسی قرار دهیم، که نتایج زیر حاصل شد:

از سال ۱۳۷۳ تا سال ۱۳۸۲ (طی یک دوره ۱۰ ساله) ۵۳ کودک مبتلا به هوچکین به این مرکز مراجعه کرده اند که در بخش اطفال تحت نظر و درمان قرار گرفته اند.

شایعترین علامت لنفودنوپاتی بدون درد (۴/۷۵%) بود که بیشتر در نواحی گردن بوده است. نسبت بروز بیماری مذکر به مونث  بود، میانگین سن شروع بیماری ۵/۱۰-۵/۷ سالگی بود. در زمان تشخیص ۵/۵۸% در stage IV بودند و ۵/۲۴% در stage III بودند.

دانلود فایل